Wat sou die perfekte opset om in te bly wees? Na wat strewe ons wanneer ons sê, Dit is die nou volmaakte begrip van vesting vir die mens? Hierdie kwessie het argitekte laat woel en wroeg in die 20ste eeu. Onder andere, het Le Corbusier van die twintigerjare af gepoog om die uiteindelike woonomgewing daar te stel.
Deel van die Les Pins-woonstelreeks met Place Charles Cros op die voorgrond
Ek het huidig die voorreg, meen ek, om myself te bevind in ‘n woonomgewing wat na aan dié beginsel is. Ja, sal iemand teenwerp, as daar geld is, is enige iets moontlik. Ek kap tee: as geld belangrik is, is die verbeelding ewe belangrik. In Suid-Afrika, lyk dit my, is ons groot probleem slegs om mense uit krotvestings te kry, maar tot watter mate neem ons dit net ‘n hanetreetjie verder? My ervaring in Les Pins, by Les Semboules, ‘n voorstad van Antibes aan die Côte d’Azur, kan dalk lig op die saak werp.
Place Charles Cros, laatmiddag
Woonstelle
Les Pins (“Die Denne”), ontwerp in die sewentigerjare, gebou in 1980, is ‘n reeks woonstelblokke, die hoogste vyf verdiepings, wat langs ‘n woud gebou is, met spasie tussenin vir tuine, bome en selfs ‘n paar losstaande wonings. Die woonstel waar ek en Claudie bly, kyk af op ‘n groterige place waar kinders op fietse rondry en sokkerballe skop. Nooit kry mens die gevoel van oordonderende woonstelblokke wat tien, vyftien, twintig verdiepings beslaan nie, en wat die spotnaam menslike liaseerkabinette op hulleself jaag.
Die koerantkamer in die mediatheque
Wat vir my so merkwaardig is, is dat, binne loopafstand, is die meeste geriewe: daar is cabinets medicaux — drie of vier huisdokters se praktyke; daar is ‘n goed ingerigte mediatheque, oftewel,‘n biblioteek; ‘n epicerie wat sekere kruideniersware en groente voorsien aankoepelend met ‘n klein eetplekkie, informeel, maar David Marseille, die kok, het meermale van my komplimente vir sy cuisine ontvang.
Die Terrier-woud (regs), woonstelle (links)
Die epicerie en restourant
Dan is daar ‘n tandaarts en sy vrou wat ‘n sielkundige is, ‘n spesialis met adolessente. Ook beskikbaar, veral in diens van bejaardes en sieklike mense, is daar twee kantore van rondreisende verpleegsters. Ook ‘n apteek, ‘n creche, ‘n fisioterapeut, ‘n bakkery, ….
… ‘n wassery, twee haarsalonne, ‘n klein bistro, ‘n eiendomsagent, ‘n klein laerskool, kamers met musiekinstrumente ingerig waar kinders en volwassenes kan leer en oefen, ‘n kerkie en die busdiens (elke twintig minute) wat jou Antibes toe neem, vanwaar jy die uithoeke van die Côte d’Azur kan bereik. Daar is ‘n hartfabriseerder — ‘n openbaar beskikbare apparaat, ingeval jou hart loop staan. Daar is selfs ‘n seksoloog, as jy dit nodig het. (Geen verband tussen die twee.) Alles binne loopafstand.
Ja, maar dis seker ‘n baie opmark plek, sal iemand opponeer. Tog nie. Die ontwerpers het vooraf aan dié dinge gedink en plekke ingeruim. Jean Leonetti, die destydse burgermeester van Antibes, seker in die gees van Le Corbusier se ideale, het die projek sy persoonlike steun gegee − die begrip van ‘n eksperimentele woonomgewing. Dit is beduidend dat ek nou die dag gehoor het van ‘n persoon wat ‘n peperduur woonstel in Cannes bekom het en dat juis tussen dié miljoene (ek praat van euro’s) pronk daar slegs ‘n warmwaterswembad. Net dit.
Sementreliëf in die toegangsstraat van Les Pins
Mens kan skaars die verskynsel van Les Pins glo. Maar dit is die vrug van beplanning en verbeelding. Daar is ook meer as ‘n knyp idealisme. Laat ons in Suid-Afrika bietjie verder dink as “dak”.
© Willem van der Walt
www.loertoer.wordpress.com
Les Semboules, Antibes
April, 2018
Beelde
My foto’s
Klim op, as jy rugby wil speel of kyk
Like this:
Like Loading...
