Stéphane Mader, fotograaf

Tweede in ‘n reeks van twee

Stéphane het laas jaar met kleur gewerk voordat hy die wit-en-swart begin het.  Van sy kleurfoto’s word hier geplaas.

Minimalisties en speels.

‘n Ongewone hoek van mense op ‘n stasie.

Ek meen dié treffende foto is in Boston geneem.

Hierdei skilderagtige foto is in ‘n middeleeuse kerk in Suid-Spanje geneem.

(c) Willem van der Walt

http://www.loertoer.wordpress.com

Augustus, 2019

 

Beelde

Dankie, Stéph, vir verlof om die beelde te plaas

Gepubliseer deur Nouvelle Image, Parys 

Hier is Stéph met wie ek al gepleid het vir hom om op te hou rook, maar, ai, die man maak mooi beelde.

 

Advertisements

Stéphane Mader, fotograaf

Eerste in ‘n reeks van twee

Ek is dankbaar dat Stéph weereens vir my toegelaat het om van sy beelde te plaas.  Hulle is oral geneem – in Suid-Afrika, in die VSA, in Toulon waar hy bly.

‘n Formele komposisie van ‘n informele situasie.

Kenmerkend van sy foto’s is dat hy interessante, flietende oomblike vaslê.

Die groot alleenheid  –  ‘n wederkerende tema.

Ek meen dié beeld is in Boston, VSA, geneem.

Daar is iets droomagtig in dié beeld en ek meen die wit-en-swart help.

Let die straler stert regs van die straatpaal.

(c) Willem van der Walt

http://www.loertoer.wordpress.com

Les Semboules, Antibes

Augustus, 2019

 

Beelde

Dankie, Stéphane, vir verlof vir die foto’s.

Gepubliseer deur Image Nouvelle, Parys

Hier is Stéph waar hy hom in ‘n restourant by Groot Constantia geniet.  My foto.

Anseong – ‘n ongewone fabriek

Tweede in ‘n reeks van twee

Op die terugtog van die poppeteater, ry ons ‘n fabriek verby en ek vra of ek vir ‘n rukkie daar kan loop afneem want ek kon dadelik sien —  hier gaan interessante dinge aan.  Mev. Lee stem in.

Die plek was seker vir beeldhoukunstenaars wat kommissies vir mense en instansies doen.  Met die ingaan sien ek sien dadelik beelde wat in ‘n Christelike kerk sou staan.

 

Daar was ook Stasies van Kruis in aanbou en ek is jammer ek het hulle nie een vir een afgeneem nie.

Dié Boeddha-figuur het my opgeval met sy bindlint om die buik.

Buite in die uitstallingsdeel was daar tradisionele werk wat seker vir monumente in Suid-Korea bestem is.

Wat daar ook was, was die simbole van fallisme wat mens hier en daar in Suid-Korea te sien kry.  Daar bestaan nie die Westerse skaamte hieroor nie, eerder ‘n filosofiese trots.  Ek het in die Kulturele Museum in Seoel sulke simbole, uit rots gebeitel ook gesien, ‘n onbeskaamde deel van Koreaanse simboliek.

“Dit is nie ‘n pyp nie”

Wat die meeste vir my beteken het, was die beeldhouer met sy boorapparaat in die fabriek self.  Ek kan nie mooi sê nie waarom hierdie oomblik wat ek afgeneem het, steeds by my spook.

 

(c) Willem van der Walt

www.loertoer.wordpress.com

Les Semboules, Antibes

Augustus 2019

 

My foto’s

 

 

 

Anseong – poppeteater

Eerste in ‘n reeks van twee

Die uitnodiging om die poppeteater in ‘n naburige dorp by te woon kom van ‘n kollega, Mev. Lee (Is daar ander vanne in Korea?).  Die dorp is noord van Daeso waar ek was en het ‘n tradisie van ten minste ses honderd jaar van poppespel asook maskerteater.

Die omgewing van Anseong het my aan die Wes-Kaap laat dink, met wingerde en boorde.  Die sentrum waar die amfiteater was, het ook ‘n kunsgalerei,

‘n elegante restourant

en ‘n informele tuin.

Dié informaliteit van die tuin is kenmerkend en is regstreeks in kontras met die Japanese tradisie van fyngeknipte tuine.

Die naam van die poppespelgeselskap was vir my oordonderend: Namsadane Baudeogi Pungmul wat ook dui op ‘n uitsluitlike tradisie van mans alleen wat skelm in die moderne tydperk verander het.  Daar was bronsfigure wat hierdie tradisies uitbeeld.

 

Die amfiteater se sitplekke was gou vol gesinne, kinders en grootmense, sowat 250 mense.

Die opvoering self was so te sê ‘n uur lank, en begin met die inmars van vier musikante in tradisionele drag tesame met die seremonieleidster, ‘n sjarmante jong vrou wat (blykbaar) die verhaal en die poppe voorgestel het.  Die instrumente was tromme, simbale en fluite.  Die musiek alleen was fassinerend.

 

Toe verskyn die poppe, een vir een, op die swart fluweel verhoog en hulle begin redekawel met die jong dame.  Dit was groot vermaak vir die gehoor, veral toe een van die poppe vir haar slegsê en sy gaan aan ‘t huile.

Ek is later ingelig dat die verhaal, met sy verskillende karakters, oor ‘n groot familie handel met twee vroue wat voordurig met mekaar baklei, verbaal én fisies.  Blykbaar is dit ‘n oeroue tema in Oosterse teater.

Die dialoog is gepraat, gesing-praat en gesing.  Musiek het die tussenposes gevul.  Aan die einde van die storie is daar ‘n oomblik toe een van die karakters homself ontbloot en met ‘n trotse straal van die verhoog af pie.  Dit was skreeusnaaks vir die gehoor.  Ek het gewonder oor die tegnologie hiervan:  was dit iets wat Samsung teweeg bring?  Jy weet, hulle is ‘n veelsydige maatskappy.

Ek is jammer ek het maskerteater by Anseong misgeloop, maar die poppeteater bly by my.

© Willem van der Walt

www.loertoer.wordpress.com

Les Semboules, Antibes

Mei, 2019

 

Met dank aan Mev. Lee

 

My foto’s

 

Suid-Korea

Die lig deur kleurvensters

Tweede in ‘n reeks van twee

Die brandglasvensters by Notre-Dame de la Pinède was ‘n openbaring vir my — die kleure en style.  Die Gaudin-vensters was diepte stellings met skeppende durf.  Die opsigter (ek neem aan dit was nie ‘n priester nie) kon my nie inlig wie die ander kontemporêre vensters ontwerp het nie.  Maar die vensters van die Doopnis is onderteken met die naam van die kunstenaar en die geboortedorp.  ‘n Interessante kontras was die vensters met tradisionele inhoud en vorm, maar ek het ‘n spesmaas hulle is in die 20ste-eeu ontwerp.

Die vensters in die Doopnis het abstrakte ontwerpe, voorwerpe vir meditasie.  Die kunstenaar is J. Bassinot van Nancy.  Ek is nie seker nie, maar ek meen ek sien die motief van die kruis in elk van die drie ontwerpe.

 

Die vensters met kontemporêre ontwerp in die hoof deel van die kerk was anders as dié in die Chapelle de la Rosaire, met geen klaarblyklike mensfigure, maar word gekenmerk aan hulle ryk vloeiende kleure.

Die vensters met tradisionele ontwerp was van spesifieke mense in die geskiedenis van die kerk, gebeure en blom- en blaarmotiewe.

 

Afgesien van die brandglasvensters, het Notre-Dame ongewone voorstelle van die Stasies van die Kruis, ‘n reliëf van die Laaste Avondmaal aan die altaar onder ‘n merkwaardige koepel ontwerp met treffende eenvoud.

 

© Willem van der Walt

www.loertoer.wordpress.com

Les Semboules, Antibes

Julie, 2019

 

My foto’s

 

 

 

 

Die lig deur kleurvensters

 Eerste in ‘n reeks van twee  

Moderne brandglasvensters lok my alweer aan en ek vind my op die bus wat my oor die Cap d’Antibes na Juan-Les-Pins, die buurstad, neem.  Die kerk is Notre-Dame de la Pinède, in 1899 gebou en in 1900 ingewy.  Ek deel die Gaudin-vensters in dié pos en die ander vensters in die tweede pos.

Notre-Dame de la Pinède, Juan Les Pins

Daar was oor die jare verbeteringe aan die kerk en toe kom die grootste geskenk van die brandglaskunstenaar, Pierre Gaudin.  Hy het die Chapelle de la Rosaire aan die Maagd Maria gewy en die werk is in 1967 voltooi.

Chapelle de la Rosaire

Ek moet bieg dat ek van die werk met moeite verstaan het.  Van die ontwerpe is abstrak.  Die sentrale venster van die sewe, is aan my gesê, gaan oor die Misterie van die Aaneming van Maria.  (Eng – Assumption)

 

Dié venster, meen ek, handel oor die aanloop tot die kruisiging.

Aanloop tot die kruisiging

 

Hier is die oomblik wanneer die spyker die hand penetreer.  Ek moes daarvoor soek.

 

Dié handel oor die Magnificat, die lofsang van Maria tydens haar besoek aan Elisabet, haar nig.

 

Dié venster beeld ‘n insident uit die Bybel wat my ontgaan.  Kan dit dalk die Skeuring van die Tempelvoorhangsel wees?

 

Ek meen dat dié twee hande deel was van die Magnificat-venster wat ek nie saam afgeneem het nie.  Hulle was vir my besonder treffend.

 

Met gewyde musiek in die kerk terwyl ek daar was, was die ervaring besielend.  Die kontemporêre kunstenaar betree ‘n wêreld van onsekerte en daar word uit wroeging geskep.  Tog is dié werk wat ek ervaar het, vol innerlike krag en kleur en is vir my ekspressief skeppend.

© Willem van der Walt

www.loertoer.wordpress.com

Les Semboules, Antibes

Julie, 2019

 

Bron

Pierre Tosan (ed.) : Dictionnaire d’Antibes Juan-Les-Pins.  Hepta, Antibes. 1998.

 

Beelde

My foto’s

 

 

 

Rodchenko, kunstenaar

Ek sien nou die dag ‘n omslag van The Economist wat gebruik gemaak het van ‘n ontwerp deur die Russiese kunstenaar Alexander Rodchenko (1891-1956).  Dit is ‘n ontwerp uit die 1920s wat vandag nog net so skerp is.  Dit het vir my die era ná die Bolsjewieke Revolusie in 1917 herroep, toe daar, deur die ideologiese warrelwinde, ‘n uitbarsting van skeppende aktiwiteit was, soos selde voor of ná daardie tyd ervaar is.

Rodchenko se poster, 1920s.  Dit lyk asof die model sy vrou Varvara was.

Met film was dit Eisenstein.  In die teater was dit Meyerhold.  Met musiek was dit Prokofiev en Shostakovich.  In skilderkuns, grafieke, beeldhouwerk en fotografie was dit Rodchenko.  Die jammerte was dat politieke leiers, Stalin, onder andere,  was nie verdraagsaam teenoor kuns wat nie duidelik die dominerende ideologie weerspieël het nie, om dit sagkuns te stel.

“Dans”, Rodchenko, 1915

Rodchenko was nie net ‘n veelsydige kunstenaar nie;  hy was ook ‘n ikonoklastiese teoris in die gees van Modernisme.  Hy het geglo hy moet “teen kuns” werk om by ‘n estetiese raamwerk uit te kom, wat van alle tradisies wegbreek.

Rodchenko poster vir die Russiese film Strydskip Potempkin

As ons nadink oor wat Rodchenko bereik het, sien ons een van die groot wegbrekers.  Ons soek met moeite of tevergeefs na ‘n ander kunstenaar wat so veelsydig was, wat elke medium omhels het, met skeppings wat verbaas.

Komposisie, Rodchenko

Sy vrou Varvara Stepnova was self ‘n merkwaardige talent.  Dit is ‘n onderwerp vir ‘n ander dag.

Rodchenko, 1935

© Willem van der Walt

www.loertoer.wordpress.com

Les Semboules, Antibes

Julie, 2019

 

Bron

Wikipedia Alexander Rodchenko

 

Beelde

The Economist

Artsy.net

Wikipedia

postercrazy.com

fineartamerica.com

theartstory.org

alarmy

Pinterest.com